So. Wi hebbt ’n niede Regeerung.

Hmm. In’t Parlament is den nieden Bunneskanzler je oarti gratuleert worrn. Un ook de Medien hebbt sachli över den Wessel in Berlin bericht‘. Overs wohre Begeisterung – dücht mi – süht anners ut.

Na jo, Olaf Scholz un Begeisterung wasst ook ni op’t sülbige Holt.

Overs anners as Gerhard Schröder ward Scholz wiss keeneen verklogen, de över em seggt, dat sien poor Hoor, de he noch hett, farvt sünd.

Natüürli sünd keen‘ twee Sekunnen no Scholz sien Wohl to’n Kanzler weller allerhand Experten, Spezialisten un Szene-Kinner ünner allerhand Steens vörkroopen, üm to vertelln, wat nu allns kümmt.

De nieden Herrn un Fruun Ministers sünd ook fuurts analüseert worn, dat dat man blots so röökelt hett.

In Tokunft ward uns Land je vun Annalena Baerbock, de so gern „ääh“ seggt, as Butenministerin op de internatschonale Bühne vertreden. Un de leeve, knuddelige Robert Habeck dörft sick vun nu an as Bunnesminister för Wirtschop „un“ Klimaschutz mit de Konzernbosse rümargern, de he vertelln schall, dat se ehr Geschäft twor wieder in Düütschland, overs klimafründli moken schüllt. Veel Spooß.

Intwüschen mutt Habek denn jümmers weller bi den Ünnernehmer-Fründ Chrischan Lindner „bidde, bidde“ seggen, denn de hett vun Scholz as Finanzminister den Geldbüddel üm‘ Hals hungen kreegen. Mol seh’n, wat Lindner de dicke Knipp böhr’n kann.

Un denn is dor je ook noch Kalle Lauterbach, de nu för Corona – äh – Gesundheit tostänni is. Al richti gespannt bün ick ook op den ersten Besöök vun Landwirtschopsminister Cem Özdemir in Dithmarschen.

16 niede Fruun un Herrn Ministers mutt Scholz nu in Schach holn. So hett sick dat no de Wohl entwickelt. Dorbi fallt mi je mol weller in, wat George Bernard Shaw al vör bummeli hunnert Johr schreeven hett: „Demokratie is ’n Verfohrn, dat garanteert, dat wi ni beter regeert ward, as wi dat verdeent.“

Na denn man to.

Denn wüllt wi in de nästen veer Johr mol seh’n, wat wi verdeent hebbt…

In düssen Sinn

So. Wi hebbt ’n niede Regeerung.

Hmm. In’t Parlament is den nieden Bunneskanzler je oarti gratuleert worrn. Un ook de Medien hebbt sachli över den Wessel in Berlin bericht‘. Overs wohre Begeisterung – dücht mi – süht anners ut.

Na jo, Olaf Scholz un Begeisterung wasst ook ni op’t sülbige Holt.

Overs anners as Gerhard Schröder ward Scholz wiss keeneen verklogen, de över em seggt, dat sien poor Hoor, de he noch hett, farvt sünd.

Natüürli sünd keen‘ twee Sekunnen no Scholz sien Wohl to’n Kanzler weller allerhand Experten, Spezialisten un Szene-Kinner ünner allerhand Steens vörkroopen, üm to vertelln, wat nu allns kümmt.

De nieden Herrn un Fruun Ministers sünd ook fuurts analüseert worn, dat dat man blots so röökelt hett.

In Tokunft ward uns Land je vun Annalena Baerbock, de so gern „ääh“ seggt, as Butenministerin op de internatschonale Bühne vertreden. Un de leeve, knuddelige Robert Habeck dörft sick vun nu an as Bunnesminister för Wirtschop „un“ Klimaschutz mit de Konzernbosse rümargern, de he vertelln schall, dat se ehr Geschäft twor wieder in Düütschland, overs klimafründli moken schüllt. Veel Spooß.

Intwüschen mutt Habek denn jümmers weller bi den Ünnernehmer-Fründ Chrischan Lindner „bidde, bidde“ seggen, denn de hett vun Scholz as Finanzminister den Geldbüddel üm‘ Hals hungen kreegen. Mol seh’n, wat Lindner de dicke Knipp böhr’n kann.

Un denn is dor je ook noch Kalle Lauterbach, de nu för Corona – äh – Gesundheit tostänni is. Al richti gespannt bün ick ook op den ersten Besöök vun Landwirtschopsminister Cem Özdemir in Dithmarschen.

16 niede Fruun un Herrn Ministers mutt Scholz nu in Schach holn. So hett sick dat no de Wohl entwickelt. Dorbi fallt mi je mol weller in, wat George Bernard Shaw al vör bummeli hunnert Johr schreeven hett: „Demokratie is ’n Verfohrn, dat garanteert, dat wi ni beter regeert ward, as wi dat verdeent.“

Na denn man to.

Denn wüllt wi in de nästen veer Johr mol seh’n, wat wi verdeent hebbt…

In düssen Sinn

Meist jeden Obend is mien Madam bi uns in de Wohnstuuv an Strichen. Dat deiht se al recht ’n poor Johr. Oh. Ick ohn‘ wat.

Eher hier nu dösige Ideen opkümmt, lot‘ mi vertelln, Lüüd: „Strichen“ is dat Plattdüütsche Woord för de hochdüütsche Entspreekung „Stricken“. Dat mit de Wull un de Nodeln also.

Is je ook good, dat se dat deiht, denn in düsse Tied kann man je warme Plünn bruuken. Un wenn man de sülms moken kann – ümso beter.

Nu is mien Fruu overs ni blots an Strichen, wenn dat op de kole Johrestied togeiht, nä, se stricht dat ganze Johr.

Mennigmol, wenn se dor op’t Sofa sitt un de Nodeln zappeln lött, denn deiht ehr al de Arms weh, un den seggt se ganz wehleidig: „Ick kann ni mehr opholn!“ Jo, nu is dat rut: Mien Seute is süchti no Strichen.

Wenn wi tosom op’n Diek spazeern goht, denn neiht de Schoop al jümmers vör mien Fruu ut, weil se Bammel hebbt, dat se de Tiern dat Fell över de Ohrn treckt, üm dor Strümp Pullovers un Halsdööker ut to moken. Mitünner häkelt se ook düt un dat. Dorbi is se jüst so flott as bi’t Strichen. So gau as se ’n eenfachen Foden in Stoff verwannelt, kann man gor ni kieken. To‘n Strichen hett mien Fruu je, anners as bi’t Häkeln, Nodeln ut Holt. Un wenn se de Holtnodeln den ganzen Obend tosomklappern lött, denn kann man vör’t to Bett gohn al so’n lütte Schüffel Soogspöhn vör’t Sofa tosomfegen.

Af un to bün ick he direkt bang, dat de Nodeln vun dat gaue Schüüern gleuni ward un dat Brennen anfangt.

„Kiek“, seggt mien Fruu denn, „dat Strichen hebbt de Minschen al vör’t Füüermoken kinnt.“

Tscha, wenn he noch wat seggen kunn, denn kunn man Ötzi je dorno frogen, wat toerst dorween is. Mien Madam hett to den Gedanken seggt: „Wenn Ötzi ni so’n scheun‘ Norweger-Pulli anhatt harr, denn weer he gor ni bet in de Alpen kom‘.“

Man weet dat ni. Wat overs faststeiht, is, dat man jümmers genog Strümp oder Filzpuschen to Huus hett, wonehm de Nikolaus wat rinsteeken kann. Mol kieken, wat he Mondag bringt…

In düssen Sinn

Meist jeden Obend is mien Madam bi uns in de Wohnstuuv an Strichen. Dat deiht se al recht ’n poor Johr. Oh. Ick ohn‘ wat.

Eher hier nu dösige Ideen opkümmt, lot‘ mi vertelln, Lüüd: „Strichen“ is dat Plattdüütsche Woord för de hochdüütsche Entspreekung „Stricken“. Dat mit de Wull un de Nodeln also.

Is je ook good, dat se dat deiht, denn in düsse Tied kann man je warme Plünn bruuken. Un wenn man de sülms moken kann – ümso beter.

Nu is mien Fruu overs ni blots an Strichen, wenn dat op de kole Johrestied togeiht, nä, se stricht dat ganze Johr.

Mennigmol, wenn se dor op’t Sofa sitt un de Nodeln zappeln lött, denn deiht ehr al de Arms weh, un den seggt se ganz wehleidig: „Ick kann ni mehr opholn!“ Jo, nu is dat rut: Mien Seute is süchti no Strichen.

Wenn wi tosom op’n Diek spazeern goht, denn neiht de Schoop al jümmers vör mien Fruu ut, weil se Bammel hebbt, dat se de Tiern dat Fell över de Ohrn treckt, üm dor Strümp Pullovers un Halsdööker ut to moken. Mitünner häkelt se ook düt un dat. Dorbi is se jüst so flott as bi’t Strichen. So gau as se ’n eenfachen Foden in Stoff verwannelt, kann man gor ni kieken. To‘n Strichen hett mien Fruu je, anners as bi’t Häkeln, Nodeln ut Holt. Un wenn se de Holtnodeln den ganzen Obend tosomklappern lött, denn kann man vör’t to Bett gohn al so’n lütte Schüffel Soogspöhn vör’t Sofa tosomfegen.

Af un to bün ick he direkt bang, dat de Nodeln vun dat gaue Schüüern gleuni ward un dat Brennen anfangt.

„Kiek“, seggt mien Fruu denn, „dat Strichen hebbt de Minschen al vör’t Füüermoken kinnt.“

Tscha, wenn he noch wat seggen kunn, denn kunn man Ötzi je dorno frogen, wat toerst dorween is. Mien Madam hett to den Gedanken seggt: „Wenn Ötzi ni so’n scheun‘ Norweger-Pulli anhatt harr, denn weer he gor ni bet in de Alpen kom‘.“

Man weet dat ni. Wat overs faststeiht, is, dat man jümmers genog Strümp oder Filzpuschen to Huus hett, wonehm de Nikolaus wat rinsteeken kann. Mol kieken, wat he Mondag bringt…

In düssen Sinn

As ick vör bummeli 40 Johr no Grundschool gung, wurr mi un mien Mitschöölers in Sachkunn-Ünnerricht jümmers weller mol vertellt, wo lang dat duuert, bet Plastikbüddels oder Beekers ut Kunststoff sick oplöst hebbt, de eenfach so in de Natuur smeeten ward.

Dat duuert so lang, dat ick mi düsse Tied gor ni so richti vörstelln kunn.

Intwüschen sünd wi, de Schöölers vun dormols, de Grooten. Un nu vertellt wi de Kinner, wo lang dat duuert, bet Plastikbüddels un Beekers ut Kunststoff verrött‘ sünd.

Würkli ganz löst se sick overs gor ni op, denn nu weet man, dat ut groote Plastikdeele lütte Plastikdeele ward. Mikroplastik. Un dat, so seggt man, is gefährli, besünners för de Tiern de in’t Meer leevt. Fische, Muscheln, Kreut, Seesterns, Wale un so wieder.

So harr de Andeel vun allns wat ut Plastik mokt ward, siet dormols je an un för sick weniger warrn musst.

Is dat overs ni. In Gegendeel. Mehr is dat worrn. Dösig, ne.

Dorför mutt dat doch ’n Grund geeven, weil je nix, wat de Minsch deiht, ohn‘ Grund passeert.

Dor heff ick mol över nodacht. Un ick glööv, ick heff de Lösung funnen: Minschen produzeert je ook noch annern Schiet: Swormetalle to’n Bispeel. Blie, Quecksülber un all sowat. Un Swormetall kümmt ook in all de Tiern in de See rin. Nu seggt de Noom je al, dat Swormetall „swor“ is. Un wenn de Wale un so nu to veel vun dat swore Metall in sick hebbt, denn künnt se gor ni mehr schwümm. De wurrn eenfach blots so as Backsteens an Grund rümliggen. Wenn se nu overs gliektiedi genog Mikroplastik fuddert, dat je licht is un boben schwümmt, denn gliekt sick dat ut. Denn schwümmt se jüst so good, as ohn‘ all dat Swormetall un dat Mikroplastik.

Dat hebbt wi Minschen doch mol weller kloog utklabüstert.

De Tiern bruukt dat Plastik, anners weern se opsmeeten. Un wenn dat Klima erstmol warm genog is, denn kümmt de Fisch direkt fix un ferti kookt ut‘ Woter. Dat spoort ’n Barg Strom. So geiht Nohaltigkeit!

Dücht mi jedenfalls. Liekers: irgendwat seggt mi, dat dor noch ’n lütten Fehler in mien Theorie is…

 In düssen Sinn