Wat is de Minsch erfinderisch, ne. Jümmers weller ward niede Sooken erfunnen. Dat hölt anschiend nie op mit de Erfinnerie.

Dat Füüer moken, dat Rad, noher dat Auto, dat Telefon, dat Radio, dat Fernsehn un denn de elektroonische Reekner. Allns groote Erfinnung‘, de de Welt verännert hebbt un de man sick gor ni mehr wechdinken kann.

Dat gifft je overs ook lüttere Erfinnung‘, de ook wat verännert hebbt, sülms, wenn man ehr eegentli gor ni bruukt. De Luxus-Erfinnung‘.

Un to de dorsten Erfinnungen heuert dat – Vörsicht, Ingelsch – Soft Close System. Dat heet so veel as „Langso-Togoh-Genög“. So’n Zoff Kloos Süssteem sorgt dorför, dat to’n Bispeel Döörn ganz langsom, sanft un sinnig togeiht. Vörher hett man de Döörn vörsichti tomoken musst, nu dehn se dat ganz liesen un alleent.

As ick dat to’n ersten Mol bi Frünnen sehn heff, dor weer ick hen un wech. Se harrn Zoff Kloos in de Köök. Dor gungen de Schappen un Schuufen ganz langsom to. Wi stunnen blots dor, un hebbt de Schuufen un Schappen jümmers weller opmokt un ehr ganz zoff togohn loten. Un dat to bekieken, dor kreegen wi gor ni genog vun.

Nu heff ick overs lehrt, dat Zoff Kloos ni överall Sinn mokt, wonehm man dat finn’d. Op Tante Meier to’n Bispeel. Dat dor de Schiethuusdeckel zoff togeiht un man sick ganz langsom vun sien Geschäft verafscheeden kann, as op’n Beerdigung, dat kinnt man je al.

Nu is mi annerletzt overs so’n lütten Pett-Ammel in een Boodstuuv in de Mööt kom‘. So’n Ammel, in den Fruunslüüd ehr Hügiene-Artikels rinsmieten doht. Ju weet, wat ick meen. Dor wull ick dat Papprohr vun’n leerige Rull Schiethuuspoppier rinsmieten. In den Ammel weer al wat bin. Un dat seh ni schmuck ut. Dor heff ick mit spitze Fingers de Rull rinsmeeten un de Pedol vun de Ammel direkt losloten, dormit he jo blots gau weller dichtgohn wurr. Deh he overs ni. De harr Zoff Kloos. Un dat weer gor ni scheun.

Dorüm nu mien Appell an alle kloogen Tüftlers: Leeve Erfinners, dat gifft Sooken, bi de bruukt man eenfach keen Luxus. Würkli ni…

In düssen Sinn

Un weller is Heiligobend. Dat hebbt wi toletzt vör een Johr hatt. Dor weer dat ganz ähnli as nu.

Overs ick will gor ni schimpen. Dat doht ook ohn‘ mi all genog Lüüd.

De een schimpt op all de impt sünd, de anner op de, de even ni impt sünd. De Näste schimpt över de niede Regeerung – veellicht je op de ole glieks mit.

Weller ’n annern schimpt op sien Novers, veellicht overs ook doröver dat he keen Novers hett.

Nu heff ick hier blots in de männliche Form schreeven. Dorbi gifft dat ook genog Fruunslüüd, de gern un veel schimpt. Ick wull hier blots ni „gendern“, dor schimpt je ook so veele över. Anner Lüüd schimpt, wenn even ni gendert ward. Overs de een as de annern – all tosom sünd se „Gegner:innen“ vun irgendwat.

Man kann je över so veel schimpen: Över dat Wöller, över de annern Autofohrers op de Stroot, över dat Fleesch, dat al weller düürer worrn is, över de, de riek sünd un över de, de arm sünd, över de Norichen de bröcht ward un över de Norichen de ni bröcht ward, över de Melk de suuer worrn is un över dat Schiethuuspoppier, dat jümmers blang de Perforatschoon afritt.

Jo. Wenn man dat dorop anleggt, denn kann man den ganzen Dag schimpen. Dat is veellicht je ook ’n Oart vun Kreativität.

Sogor hüüt, an Heiligobend, gifft dat wiss Lüüd, de blang‘ Wiehnachsboom sitt un an schimpen sünd.

Kinner mokt dat anners: De freut sick eenfach blots op de Geschinke de se hüüt obend kriegt – vun‘ Wiehnachsmann, denn dat je würkli gifft. Vun de lütten vergnöögten Minschen kann man sick ’n Barg afkieken. Overs sogor över de vergrnögten Kinner schimpt Mennige: „De kriegt doch veels to veel. Wi hebbt dormols ook nix hatt.“

Jo, dat mach ween. Overs wo lang wüllt all de Schimpers noch schimpen eher se markt, dat wi dat doch richti, richti good hebbt?

Dor kunn man doch mol över nodinken. Tominst an düssen besünnern Dag. Eenfach mol so.

Un dormit wünsch ick Jüm all ’n scheuned un besinnliched Wiehnachsfest…

In düssen Sinn

Un weller is Heiligobend. Dat hebbt wi toletzt vör een Johr hatt. Dor weer dat ganz ähnli as nu.

Overs ick will gor ni schimpen. Dat doht ook ohn‘ mi all genog Lüüd.

De een schimpt op all de impt sünd, de anner op de, de even ni impt sünd. De Näste schimpt över de niede Regeerung – veellicht je op de ole glieks mit.

Weller ’n annern schimpt op sien Novers, veellicht overs ook doröver dat he keen Novers hett.

Nu heff ick hier blots in de männliche Form schreeven. Dorbi gifft dat ook genog Fruunslüüd, de gern un veel schimpt. Ick wull hier blots ni „gendern“, dor schimpt je ook so veele över. Anner Lüüd schimpt, wenn even ni gendert ward. Overs de een as de annern – all tosom sünd se „Gegner:innen“ vun irgendwat.

Man kann je över so veel schimpen: Över dat Wöller, över de annern Autofohrers op de Stroot, över dat Fleesch, dat al weller düürer worrn is, över de, de riek sünd un över de, de arm sünd, över de Norichen de bröcht ward un över de Norichen de ni bröcht ward, över de Melk de suuer worrn is un över dat Schiethuuspoppier, dat jümmers blang de Perforatschoon afritt.

Jo. Wenn man dat dorop anleggt, denn kann man den ganzen Dag schimpen. Dat is veellicht je ook ’n Oart vun Kreativität.

Sogor hüüt, an Heiligobend, gifft dat wiss Lüüd, de blang‘ Wiehnachsboom sitt un an schimpen sünd.

Kinner mokt dat anners: De freut sick eenfach blots op de Geschinke de se hüüt obend kriegt – vun‘ Wiehnachsmann, denn dat je würkli gifft. Vun de lütten vergnöögten Minschen kann man sick ’n Barg afkieken. Overs sogor över de vergrnögten Kinner schimpt Mennige: „De kriegt doch veels to veel. Wi hebbt dormols ook nix hatt.“

Jo, dat mach ween. Overs wo lang wüllt all de Schimpers noch schimpen eher se markt, dat wi dat doch richti, richti good hebbt?

Dor kunn man doch mol över nodinken. Tominst an düssen besünnern Dag. Eenfach mol so.

Un dormit wünsch ick Jüm all ’n scheuned un besinnliched Wiehnachsfest…

In düssen Sinn

Oh nä. De Fähr‘ mang Brunsbüttel un Cuxhoben fohrt ni mehr. Al weller.

All de Arbeiders un Angestellten, de mit de Verbinnung to dohn harrn, hebbt nu wiss keen scheuned Wiehnachen mit ehr Famieljen.

Overs worüm is dat so? Dat is je nu würkli ni dat erste Mol, dat bi de dorsten Fähr’n keen‘ Möwen sünnern de Pleitegeier op de Reling sitt.

In Februar 1904 hett de Norddüütsche Dampschippfohrts-Sellschop de erste Verbinnung mang Brunsbüttel un Cuxhoben inricht‘. In’t sülbige Johr weer de Sellschop pleite.

1908 hett sick de näste Sellschop doran versöcht. Denn keem Krieg.

1919 hett Greten Handörp üt Cuxhoben de Linie weller anschooven. Denn keem noch ’n Krieg overs mit ünnerscheedliche Bedrievers leep dat erstmol. Bet 1981. Dor weer weller Fierobend.

1999 hett Egon Herbert Harms dat versöcht. No twee Johr weer overs ook dat weller vörbi.

Vun August 2015 bet März 2017 keem de näste Törn. Dat hett ook ’n Scheeven reeten. In Mai 2017 hett de Elb-Link Sellschop dat versöcht. Dat hett good fief Monot klappt, eher dor ook dat Geld all weer.

Un dütmol – ünner den Noom Elbferry GmbH – gung dat acht Monot‘, bet dat ut weer.

Wat schodt, ne.

Nu will ick hier ni kloogschieten. Overs 1999 heff ick al dacht: Wat schall dat mit de dorsten grooten Scheep? Mang Glückstadt un Wischhoben fohrt dree lüttere Fähr’n. In de gifft dat keen schmucked Restaurant, sünnern Kaffe un Knackwuss ünner Deck, overs dat klappt. So veel as geiht, ni mehr as mutt. Un bi de Verbinnung mang Brunsbüttel un Cuxhoben, de sick je erstmol weller etableern schull, is vun ersten Momang an dat Droomschipp fohrt. Den Fehler hebbt all mokt, de vun ’99 an keem‘. Ook toletzt mit de Greenferry. Sülms ohn‘ Corona: So’n Fähr‘ mit Platz för 150 Pkw, 30 Lkw un 600 Lüüd – de schull op jede Tour vull ween? Hmm.

Ni blots ick wurr mi freu’n wenn weller ’n Fähr‘ vun uns no Cuxhoben fohr’n deh. Overs bi’t näste mol veellicht ’n Fähr‘, de mit ’n beten mehr Oogenmot utsöcht ward…

In düssen Sinn

Oh nä. De Fähr‘ mang Brunsbüttel un Cuxhoben fohrt ni mehr. Al weller.

All de Arbeiders un Angestellten, de mit de Verbinnung to dohn harrn, hebbt nu wiss keen scheuned Wiehnachen mit ehr Famieljen.

Overs worüm is dat so? Dat is je nu würkli ni dat erste Mol, dat bi de dorsten Fähr’n keen‘ Möwen sünnern de Pleitegeier op de Reling sitt.

In Februar 1904 hett de Norddüütsche Dampschippfohrts-Sellschop de erste Verbinnung mang Brunsbüttel un Cuxhoben inricht‘. In’t sülbige Johr weer de Sellschop pleite.

1908 hett sick de näste Sellschop doran versöcht. Denn keem Krieg.

1919 hett Greten Handörp üt Cuxhoben de Linie weller anschooven. Denn keem noch ’n Krieg overs mit ünnerscheedliche Bedrievers leep dat erstmol. Bet 1981. Dor weer weller Fierobend.

1999 hett Egon Herbert Harms dat versöcht. No twee Johr weer overs ook dat weller vörbi.

Vun August 2015 bet März 2017 keem de näste Törn. Dat hett ook ’n Scheeven reeten. In Mai 2017 hett de Elb-Link Sellschop dat versöcht. Dat hett good fief Monot klappt, eher dor ook dat Geld all weer.

Un dütmol – ünner den Noom Elbferry GmbH – gung dat acht Monot‘, bet dat ut weer.

Wat schodt, ne.

Nu will ick hier ni kloogschieten. Overs 1999 heff ick al dacht: Wat schall dat mit de dorsten grooten Scheep? Mang Glückstadt un Wischhoben fohrt dree lüttere Fähr’n. In de gifft dat keen schmucked Restaurant, sünnern Kaffe un Knackwuss ünner Deck, overs dat klappt. So veel as geiht, ni mehr as mutt. Un bi de Verbinnung mang Brunsbüttel un Cuxhoben, de sick je erstmol weller etableern schull, is vun ersten Momang an dat Droomschipp fohrt. Den Fehler hebbt all mokt, de vun ’99 an keem‘. Ook toletzt mit de Greenferry. Sülms ohn‘ Corona: So’n Fähr‘ mit Platz för 150 Pkw, 30 Lkw un 600 Lüüd – de schull op jede Tour vull ween? Hmm.

Ni blots ick wurr mi freu’n wenn weller ’n Fähr‘ vun uns no Cuxhoben fohr’n deh. Overs bi’t näste mol veellicht ’n Fähr‘, de mit ’n beten mehr Oogenmot utsöcht ward…

In düssen Sinn