Nu, wo
je in Momang ni so veel Lüüd in de Büros sitten dörft, ward weller düchti no de
Digitaliseerung gröölt.

Digitaliseerung
– wat weer dat nochmol? Ach jo, dat gung al in de 70er Johrn los, an un för
sick noch fröher. Also ick meen de 70er Johrn vun’t vörige Johrduusend. Dor
keem‘ de ersten Kompjuters op, un mit düsse Reekners schull allns ganz anners
warrn.

Vörher
wurr je allns mit Poppier mokt, un vun allns wat op irgendeen Formular smeert
wurr, sünd denn noch dree Dörsläge mokt worrn. Dat weer ni ganz so scheun vör
de Ümwelt un för de Schappen ook ni, denn dor hebbt sick Aktenordners vull mit
Poppier in stopelt.

So weer
dat dormols. Un nu, föffti Johr loter, is dat noch ganz genau so. Mennige Lüüd
seggt sogor, dat hüüt noch veel mehr mit Poppier hanteert ward. Wo kann dat
angohn? All de Elektroonik is doch ook al ’n halved Johrhunnert old. Ist dor
irgendwat scheev loopen? Dat schient meist so, ne. Wenn ick bi uns to Huus
kiek, mit de veer Lüüd, de dor wohnt, kümmt dor ’n ganzen Barg Elektroonik
tosom: Veer Smartfoons, dree Läptopps, twee Täbletts un een Kompjuter, de all
Internetansluss hebbt. Wenn overs een vun uns wat mit’n Amt to kriegen hett,
denn mööt wi dat op’n Zeddel schrieven. De Stüüerverloorung kann man intwüschen
twor elektroonisch moken, overs utdrucken un ehr no’t Finanzamt sleepen mutt
man ehr liekers. Un denn kriegt man den Stüüerbescheed vun‘ Fiskus ook op
Poppier trüch. Andräge, Mitdeelung‘, Bescheede un so wieder – allns op Poppier.
Un dor wunnert man sick noch doröver, dat de Reegenwald afholt‘ ward.

Overs nu
mitmol besinnt man sick op dat Woord „Digital“. Dor weer doch wat. Lot uns all
den Krom doch mol elektroonisch moken. Jo genau. Overs dat dorbi weniger
Poppier rutkümmt, dat glööv ick erst, wenn ick dat ni mehr in Breefkassen heff.

Veellicht
schulln de Verantwoortlichen mol in’t Internet nokieken, wo dat mit de Digitaliseerung
geiht. Un wenn se dat ni trechkriegt, schüllt se bescheed seggen. Ick wurr ehr
dat utnohmswies‘ sogor utdrucken…

In
düssen Sinn

Veellicht
is Jüm dat al mol opfulln: Wenn twee Busse, annerlei wat dat Linien- oder
Reisebusse sünd, sick op de Stroot entgegen kümmt, denn grööt‘ sick de Fohrers.

Fröher,
as dat noch ganz weni Autos geev, hebbt sick all grööt de mit so’n Auto
ünnerwegens weern.

As dat
overs ümmer mehr Fohrtüüch wurrn, hett dat mit dat Grööten ook afnohm.

Bi de
Busfohrers hett sick dat overs holn. Un wenn mol op’n Parkplatz oder so ’n poor
Busse tosomstoht, denn ünnerholt sick de Fohrerin‘ un Fohrers oftmols. Se
snackt denn över den Verkehr, över de Busse, de se fohrt, över ehr Chefs un all
sowat. So kümmt Lüüd ut ganz ünnerscheedliche Region‘ in’t Snacken. Dat is al
sowat as ’n Traditschoon.

Nu gifft
dat overs noch ’n Grupp‘ in Strootenverkehr, de sick grööten deiht, un dat sünd
de Motorrad-Fohrers. Dor heuer ick ook mit to.

Blots
hier verstoh ick dat mit dat Grööten ümmer weniger.

Mi
dücht, de mehrsten Motorrad-Fohrers grööt‘ annere Fohrers blots dorüm, weil se
bi de Fohrt so gern den linken Arm vun’t Stüüer nehmt üm bi’t Grööten möglichst
lässi un „cool“ to würken.

Wenn man
as Motorrad-Fohrer overs annere Motorrad-Fohrers dreept, an de Tanksteed to’n
Bispeel, denn kriegt veele vun de Dorsten ni mol ’n „Moin“ rut. De ölleren jo,
mit de kann man ook mol twee, dree Wöörd snacken. Overs de jünger’n Deerns un
Jungs, schient ni mehr snacken to könen, so bald se ’n Helm opsett‘.

Veellicht
ward se denn je „to cool to’n snacken“. Richti ulki is dat an Bohnövergang,
wenn op beide Sieden vun de geslotenen Schranken ’n Fohrer mit sien Moschien
steiht. De beiden ward denn ganz unruhi, weil se ni so recht weet, wat se nu al
grööten schüllt, erst wenn de Schranken hochgoht un se wiederfohrt oder eenfach
mol gor ni.

Veellicht
schull man düssed Phänomen mol vun ’n Psychologen ünnersööken loten.

Intwüschen
kann ick all de Motorrad-Fohrers dor buuten seggen: Ick grööt Jüm ni blots, wi
künnt ook gern mol tosom snacken…

In
düssen Sinn

Veellicht
is Jüm dat al mol opfulln: Wenn twee Busse, annerlei wat dat Linien- oder
Reisebusse sünd, sick op de Stroot entgegen kümmt, denn grööt‘ sick de Fohrers.

Fröher,
as dat noch ganz weni Autos geev, hebbt sick all grööt de mit so’n Auto
ünnerwegens weern.

As dat
overs ümmer mehr Fohrtüüch wurrn, hett dat mit dat Grööten ook afnohm.

Bi de
Busfohrers hett sick dat overs holn. Un wenn mol op’n Parkplatz oder so ’n poor
Busse tosomstoht, denn ünnerholt sick de Fohrerin‘ un Fohrers oftmols. Se
snackt denn över den Verkehr, över de Busse, de se fohrt, över ehr Chefs un all
sowat. So kümmt Lüüd ut ganz ünnerscheedliche Region‘ in’t Snacken. Dat is al
sowat as ’n Traditschoon.

Nu gifft
dat overs noch ’n Grupp‘ in Strootenverkehr, de sick grööten deiht, un dat sünd
de Motorrad-Fohrers. Dor heuer ick ook mit to.

Blots
hier verstoh ick dat mit dat Grööten ümmer weniger.

Mi
dücht, de mehrsten Motorrad-Fohrers grööt‘ annere Fohrers blots dorüm, weil se
bi de Fohrt so gern den linken Arm vun’t Stüüer nehmt üm bi’t Grööten möglichst
lässi un „cool“ to würken.

Wenn man
as Motorrad-Fohrer overs annere Motorrad-Fohrers dreept, an de Tanksteed to’n
Bispeel, denn kriegt veele vun de Dorsten ni mol ’n „Moin“ rut. De ölleren jo,
mit de kann man ook mol twee, dree Wöörd snacken. Overs de jünger’n Deerns un
Jungs, schient ni mehr snacken to könen, so bald se ’n Helm opsett‘.

Veellicht
ward se denn je „to cool to’n snacken“. Richti ulki is dat an Bohnövergang,
wenn op beide Sieden vun de geslotenen Schranken ’n Fohrer mit sien Moschien
steiht. De beiden ward denn ganz unruhi, weil se ni so recht weet, wat se nu al
grööten schüllt, erst wenn de Schranken hochgoht un se wiederfohrt oder eenfach
mol gor ni.

Veellicht
schull man düssed Phänomen mol vun ’n Psychologen ünnersööken loten.

Intwüschen
kann ick all de Motorrad-Fohrers dor buuten seggen: Ick grööt Jüm ni blots, wi
künnt ook gern mol tosom snacken…

In
düssen Sinn

In dat
Viddeljohr, dat nu achter uns liggt, gung Politik bi uns je so gau, as ick dat
noch ni beleevt heff.

Keen
Schoolünnerricht, keen Kino un Theoter mehr, Kneipen un Restaurangs dicht,
blots noch so un so veel Lüüd hebbt sick in de Öffentlichkeit dreepen dörfst –
erst ohn‘ Masken, weil de je so un so nix döcht, denn mit Masken, weil de je
ganz veel döcht – no de Bunnesgrenzen wurrn ook fuurts de Lannesgrnzen
dichtmokt, denn wurr mit Millioon un Milliarden rümsmeeten as mit Söötkrom op’n
Karneval un noch’n ganzen Barg mehr wurr meist in Minutentakt besloten. De
Afgeordneten in de Parlamente harrn al meist Tennisarms vun dat ganze Afstimm‘.

Intwüschen
ward je all de Verbote so langsom weller trüchfohrt. Man snackt sogor al vun de
„Nach-Corona-Zeit“, dorbi is dat in Afrika un in Noord- un Südamerika to’n
Bispeel allns annere as vörbi. Dösig ne. Overs so is dat nu mol. De een‘ oder
anner‘ in de Politik snackt sogor al dorvun, dat man bald no de „Tagesordnung“
trüchkehrn kann. Wat schall dat bedüüden?

Dat no
Corona allns weller so scheun langsom geiht as vörher? Man bruukt gor keen
Bispeele as den Floogplatz Berlin-Brandenborg rantotrecken. Dat langt, wenn man
eenfach mol bi uns vör de Döör kiekt. So schall mang St. Michaelisdonn un Qickborn
al siet 20 Johr oder so ’n Radweg buut warrn. Dat steiht alle poor Johr mol in
de Zeidung un denn ist dat weller vergeeten, bet de näste Radfohrer op de
Streck‘ breedmangelt ward.

In so’n
Törn ward denn de Schuld an dat Malleuer vun een‘ to’n nästen schooven, denn
ward seggt, wat keen Geld dor is, un dat weer’t denn erstmol weller. Stellt
sick mol vör, mit de Corona-Entscheedung‘ harr dat jüst so lang duuert. Dor
weer hüüt noch nix besloten. Overs jeden Dag wurr uns vertellt, wat för Lüüd
schuld an den ganzen Schiet sünd, jüst as bi den Radweg no St. Michel.

Un nu de
Master-Froog: Worüm geiht dat hier so gau un dor so langsom?

Veellicht
weet de Virologen je ’n Antwoort dorop. Wenn ick wat in de Richtung rutkrieg,
lot ick Jüm dat jedenfalls an düsse Steed weeten…

In
düssen Sinn

In dat
Viddeljohr, dat nu achter uns liggt, gung Politik bi uns je so gau, as ick dat
noch ni beleevt heff.

Keen
Schoolünnerricht, keen Kino un Theoter mehr, Kneipen un Restaurangs dicht,
blots noch so un so veel Lüüd hebbt sick in de Öffentlichkeit dreepen dörfst –
erst ohn‘ Masken, weil de je so un so nix döcht, denn mit Masken, weil de je
ganz veel döcht – no de Bunnesgrenzen wurrn ook fuurts de Lannesgrnzen
dichtmokt, denn wurr mit Millioon un Milliarden rümsmeeten as mit Söötkrom op’n
Karneval un noch’n ganzen Barg mehr wurr meist in Minutentakt besloten. De
Afgeordneten in de Parlamente harrn al meist Tennisarms vun dat ganze Afstimm‘.

Intwüschen
ward je all de Verbote so langsom weller trüchfohrt. Man snackt sogor al vun de
„Nach-Corona-Zeit“, dorbi is dat in Afrika un in Noord- un Südamerika to’n
Bispeel allns annere as vörbi. Dösig ne. Overs so is dat nu mol. De een‘ oder
anner‘ in de Politik snackt sogor al dorvun, dat man bald no de „Tagesordnung“
trüchkehrn kann. Wat schall dat bedüüden?

Dat no
Corona allns weller so scheun langsom geiht as vörher? Man bruukt gor keen
Bispeele as den Floogplatz Berlin-Brandenborg rantotrecken. Dat langt, wenn man
eenfach mol bi uns vör de Döör kiekt. So schall mang St. Michaelisdonn un Qickborn
al siet 20 Johr oder so ’n Radweg buut warrn. Dat steiht alle poor Johr mol in
de Zeidung un denn ist dat weller vergeeten, bet de näste Radfohrer op de
Streck‘ breedmangelt ward.

In so’n
Törn ward denn de Schuld an dat Malleuer vun een‘ to’n nästen schooven, denn
ward seggt, wat keen Geld dor is, un dat weer’t denn erstmol weller. Stellt
sick mol vör, mit de Corona-Entscheedung‘ harr dat jüst so lang duuert. Dor
weer hüüt noch nix besloten. Overs jeden Dag wurr uns vertellt, wat för Lüüd
schuld an den ganzen Schiet sünd, jüst as bi den Radweg no St. Michel.

Un nu de
Master-Froog: Worüm geiht dat hier so gau un dor so langsom?

Veellicht
weet de Virologen je ’n Antwoort dorop. Wenn ick wat in de Richtung rutkrieg,
lot ick Jüm dat jedenfalls an düsse Steed weeten…

In
düssen Sinn