Wat
hebbt se Markus Söder un sien Gesundheitsministerin Huml an Kanthoken wegen de
Corona-Tests bi de Urlaubers. Vörige Week an Middeweeken harrn 44000 Utlandsreiselustige
un dorünner 900 Corona-Positive noch keen Bescheed över ehr Ergeevnis. Bet nästen
Dag schulln je tominst de Positiven bescheed kriegen. Dat wurr overs nix, un över
40 Positive ward gor keen Bescheed mehr kriegen.

Dat dor
so veel Alarm üm mokt ward, kann ick je verstohn. Intwüschen sünd dat je noch
mehr.

Wat ick
overs ni verstohn kann, is, dat dor keeneen so richti op de Infektschoonstohln
ingohn is. Dithmarschen schull annerletzt al meist Risikogebiet warrn, as
bummeli 50 Lüüd in Heid‘ infizeert weern.

Af 50
Lüüd op Hunnertduusend gült een Regioon je as Risiko.

Wenn man
sick nu overs mit’n Dreesatz utkinnt, denn sünd 900 Positive op 44000 ni 50,
sünnern mehr as 2000 op Hunnertduusend oder good twee Perzent. Dat finn ick
persönlich je noch veel bediklicher as de „Panne“ mit de Toordnung vun de
positiven Tests. Wenn mi een frogen wurr, denn wurr erstmol keeneen mehr in’t
Utlant Urlaub moken, bet sick de ganze Krom entspannt hett. Un wenn denn
unbedingt wülk in’t Utland fleegen oder fohrn mööt, denn schulln se dorto
verplicht warrn, vörher een un achteran twee Tests to moken, de se denn overs sülms
betohlt un twor al vör den Urlaub.

Bi uns
kann man sick jümmers noch meist keen Konzert un keen Theoterstück bekieken,
weil dat „to gefähli“ is, un de Schoolünnerricht un privote Fiern sünd
problematisch. Op Gran Canaria mit Duusende anner Lüüd dicht an dicht an Strand
rümtoliggen un dicht an dicht in Fleeger to sitten is overs in Ordnung?

Dorbi
kann man je ook bi uns Urlaub moken. An de Ostsee, in Harz oder in Swattwald is
dat doch ook scheun.

Mutt dat
denn so wiet wech gohn? För mennige anschiend jo, wohrschienli üm bi de Novers
dormit antogeeven, wo düüer de Urlaub weer. Un wenn man krank ward un annere
ansteekt – annerlei, dat betohlt je de Staat. Richti, man mutt ook mol
Prioriteeten setten…

In
düssen Sinn

Annerletzt
wull ick de L173 langfohrn. Dat gung overs gor ni, tominnst ni op den
nördlichen Deel mang de B5 un de L142. Op de L173 ward an verscheedene Steeden
buut, dorüm is se dicht.

Overs
dat gifft je ook noch veele annere scheune Strooten. De L25 lohnt sick to’n
Bispeel. Besünners dor, wo man so scheun op de Schlei kieken kann. De L305 is
ook scheun un de L56 mutt sick achter de annern Strooten wiss ni versteeken.

Wat? Jüm
weet gor ni wonehm all de L-Strooten, also de Lanndesstrooten längsgoht? Un Jüm
weet ni mol, dat de L173 vun Barlt bet meist no Brunsbüttel-Ort geiht, wo se
weller op de B5 dreept?

Tscha
Lüüd, ick heff dat ook ni wusst. Wenn man overs op de L138 kort achter’n
Bohnövergang ünnerwegens is mutt man sowat weeten. De L138 geiht dör St.
Michaelisdonn. Un kort achter de Iesenbohnpohls steiht ’n grooted Schild. Un op
dat Schild is to leesen: „L173 gesperrt. Umleitung über L138/L142.“ Wieder nix.

Segg mi
mol, wat för ’n Genie kümmt dorop, Schiller as dat vör veel Geld drucken to
loten. Ick heff twee Stünnen söcht, bet ick ’n Koart tofot harr, wonehm de
Lannesstrooten överhaupt mit Noom instoht. In de mehrsten Navi-Apparote un in
de Routenploners in’t Internet finnd‘ man düsse Beteeknung‘ nömli ni.

Un wenn
man an de Kant‘ vun de Stroot no de Kilometersteens söcht, wo opsteiht, wat för
’n Nummer de Lannesstroot hett, denn hölt man je ook blots den Verkehr op. Harr
man ni eenfach schrieven kunnt, „De Stroot mang Barlt un Volsemenhusen is
dicht“? Dat gifft doch ook so schmucke schematische Schiller as in St.
Margarethen, wo man op een Blick sehn kann, dat man nu anners no Brookdörp
fohrn mutt as sünst. Dat is doch keen Hexenwark.

De
Schillermoler in St. Michel süht dat anschien’d anners. De sitt wohrschienli
bet loot in de Nacht wook, üm Strooten-Nummern utwenni to lehrn. De schull man
mol de K22 langfohrn. An de Stroot bün ick nömli to Huus. Denn kunn‘ wi uns
uttuuschen. Wi sünd je gor ni so verscheeden – wi schrievt beide Tüünkrom un
ward dorför ook noch betohlt…

In
düssen Sinn

„Hebbt se Päibäck? Sammelt se Punkte?“ Tscha. Oftmols wenn ick inkööpen goh oder an de Tanksteed betohln will, frogt mi de Kasseerer oder de Minsch achtern Verkoopstresen so dösige Frogen.

Wenn dat so kümmt, denn segg ick jümmers: „Nä. Ick heff keen Päibäck un sammel keen Punkte. Un üm dat glieks vörut to schuuven: So’n Düütschlandkoart un wo dat allns heet, heff ick ook ni. Dörf ick nu bidde eenfach blots betohln?“

Mennig een seggt denn to mi: „Worüm sammelst du denn keen Punkte? Dat lohnt sick doch. Dat mutt man doch mitnehm!“

Na jo. Mach ween, dat sick dat lohnt. Overs lohnt sick dat würkli för mi, oder doch eher för de Dorsten, de düsse Koarten op’n Mart smieten doht? Dat dörft man sick doch mol frogen oder ni?

Mi is dat mien Levdag noch ni ünnerkom‘, dat irgendeen wat to verschinken hett, bet op mien Omas veellicht. Un wenn dat mit düsse Koarten billiger ward oder man mit de dorsten Plastikdingers Geld trüchkriegt, worüm nehmt de Kooplüüd denn ni eenfach so weniger Geld för dat, wat se verköfft un lot‘ düsse Koarten eenfach wech?

Na jo. Wat dor achter steekt, is je ganz eenfach verkloart. De Lüüd de düsse Koarten utgeevt, wüllt weeten, wat wi inköfft, wo oft un wonehm. Un wat se dorbi rutfinnen doht, dat verköfft se denn wieder an den Hannel. Un de Hannel kann sien Angebot denn dorno utrichen.

Dor is je erstmol nix wieder gegen to seggen. Overs in de gooden oln Tante-Emma-Lodens hebbt de Verkööpers ganz ohn‘ düsse Koarten wusst, dat Oma Möller op jeden Fall de Zeidung, teihn Eier un ’n Liter Melk hebben will, wenn se kümmt. Un den Rest, den se hebben will, ward se denn al vertelln. Dorno hett de Loden denn sien Angebot utricht.

Dat hett allns ganz wunnerbor klappt. Nu overs schient dat anners to ween.

Dösig ne. Blangbi hett dat ole Süstem ni duusende vun Plastikkoarten pruduzeert, de de Ümwelt verpesten doht. Un dat Moken vun de Koarten kost je ook weller wat. 

Nä, leeve Lüüd. Mit mi speelt Jüm keen Koarten…

In düssen Sinn

Dösige Entwicklung’ in’t Muul

Dat gifft je kuum twee Fraktschoon, de sick so dull vertörnt hebbt as de Darwinisten un de Kreatschoonisten.

De een seggt, dat allns, wat op de Welt so rümkruupt, schwümmt un flücht, dat Ergeevnis vun Mutaschoon över Milliarden vun Johr un vun dat Överleven vun de Stärksten is. Wenn man dat mol genau nehm‘ deiht, denn sünd wi allns Mutanten. Dat lot ick eenfach mol so stohn.

De annere Fraktschoon seggt, dat is allns Tüünkrom. No de ehr Övertüügung is de Eer man jüst ’n poor Duusend Johr old un de Planten, Tiern un Minschen sünd all tosom vun leeven Gott mokt worrn.

Ick weet ni wat dorvun stimmt. Wenn ick mi overs in Speegel bekiek, fallt mi dat licht, dat mit de Mutatschoon to glööven. Un wenn ick vun‘ leeven Gott mokt worrn bün, denn hett de anschien’d ’n ganzen Barg Humor.

Overs annerlei wat nu de Wohrheit is, över een Sook, de dorbi rutkom‘ is, kann ick mi mitünner den ganzen Dag argern. Un dat sünd de Tähn. Wenn Darwin Recht hatt hett, worüm hett sick bi dat ganze Muteern nix vernünftiged to’n Kaun‘ entwickelt? 

Wenn man Lütt is, fallt een‘ de Tähn erstmol ganz un gor ut. Dor kümmt denn twor frische, overs mit de hebbt de Mehrsten so lang Arger un Wehdoog, bet ook de utfull’n sünd.

Wenn man blots noch ’n poor Tähn hett, denn kann man sick to Wiehnachen veellicht ’n Teelicht in’t Muul stelln un so in Düüstern interessante Lichteffekte an de Wand smieten, ansünsten overs is de Natuur no mien Ansehn op’n Holtweg, wat de Tähn angeiht. Sülms wenn man dor jeden Dag as’n Verrückten op rümputzt, is man vör Löcker un Parodontdingsbums ni seeker. Veellicht entwickelt sick dor je noch wat anners in de nästen poor Millioon Johr. Dor ward wi all tosom overs nix mehr vun hebben. So mööt wi uns wohrschienli wiederhen mit Tähnweh un all dat ut’neensetten.

Wenn nu overs de Kreatschoonisten recht hebbt, denn verstoh ick överhaupt nix mehr. Wull uns de leeve Gott dormit bestrofen oder argern, dat he uns de Dinger in’t Muul sett hett? Wenn dat ni so is, denn gifft dat blots noch een Möglichkeit: Gott is ’n Tähnarzt…

In düssen Sinn

Tööv mol even…

Wenn man no’n Dokter mutt oder no’t Amt oder so, denn mutt man je tomeist erstmol tööven, eher man mit de Lüüd snacken kann, wegen de man kom’ is, ne. Bilütten töövt man bi düsse Gelegenheiten ’n ganze Stünn oder noch länger. 

Wenn dat overs bi mi an de Huusdöör kloppt oder an’t Telefoon bimmelt, denn schall ick jümmers sofort Tied för de hebben, de wat vun mi wüllt.

Mennigmol geiht dat Telefoon teihnmol in de Reeg, eher dat glieks achteran an de Döör kloppt un dor twee Lüüd stoht, de mi wat vun’t Enn vun de Welt vertelln wüllt. An so’n Doog kümmt man eenfach to nix. 

Un so keem ick op de Idee, dat ick mi to Huus veellicht ook so’n Beriek to’n Tööven inrichen schull, so’n „Wartezimmer“, ’n Töövkommer also. 

So’n ganz lütten Ruum, ni allto kommodig mit twee, dree Stöhl dorbin, de overs veels to hart sünd, üm dor lang op to sitten.

Wat to Leesen kümmt dor overs ni rin, heuchstens veellicht ’n Putt mit koln Kaffe.

Un wenn denn mol weller een an de Döör kloppt, de mi vertelln will, dat dat Enn bald dor is oder wat anners, dat ick jüst ni unbedingt weeten mutt, denn segg ick eenfach: „Vergeet‘ se ni, wat se mi seggen wulln, un nehmt se doch ’n Oogenblick in de Töövkommer Platz. Ick kümmer mi glieks üm se…“

No ’n Stünn oder twee, verleert de ganz vun alleent de Lust an’t Vertelln un suust weller af, wiel ick scheun wiederarbeinen kann. 

Un för’t Telefoon gifft dat doch so schöne Musik, de man inspeel’n kann un so’n Stimm de seggt, wat man noch ’n beten tööven schall. 

Jo. Över düsse Idee schull ick würkli noch mol gernauer nodinken.

Dor hett man eenmol ’n beten Arbeid vun, overs denn hett man sien Roh‘.

Op de anner Sied ünnerhol‘ ick mi overs ook ganz gern mit Lüüd. Anners wurr ick je gor ni an all veele vun mien Geschichen kom‘. Op mennige dorvun kom‘ ick sogor, wenn ick sülms irgendwo mit anner Lüüd to Tööven sitt.

Dorüm lot‘ dat erstmol so, as dat is. Overs ick behol de Idee in‘ Achterkopp. Man weet je ni, wat noch allns kümmt…

In düssen Sinn