De CO2-Emmisschoon mööt dohl. Dat is intwüschen meist överall ankom‘.

De Diesel- un Benzin-Autos mööt wech. „E-Mobilität“ heet dat Zauberwoord. Also de Autos schüllt elektrisch fohrn. Dat gifft je ook al ’n ganzen Barg elektrische Autos. In ’n poor vun düsse Strom-Fohrtüüge bün ick ook al mitfohrt. Mol in ganz gaue, de so afgeiht, dat een meist de Tähn utfallt overs ook in langsomere, in ’n Kastenwogen to’n Bispeel.

Un? Sünd de würli Klimaneutral? Tscha, dat kümmt dorop an, wo de Strom mokt ward, den de Korrn bruukt. So lang noch Strom ut Kohle mokt ward, fritt ook de E-Autos ’n ganzen Barg Briketts. Mit Öl oder Gas is dat ni veel beter. Vun de seltenen Eern will ick nu gor ni anfangen.

Overs de regenerativen Energien, so as Solar-, Wind- oder Woterkraft künnt dat, wat dor an Strom bruukt ward, noch lang ni leisten. Mi hett mol ’n Strom-Experte vörreekend, dat besünners de ganz gauen E-Autos för een Lodung so veel Saft bruukt, as ’n Een-Famieljen-Huus in 24 Stünnen wechneiht.

Verstoht mi richti: Ick will dat mit de Energiewenn‘ wiss ni slecht schnacken. Overs veel vun dat Geld, dat man nu in Windkraft un so wieder investeern kunn, ward an de tradischonelln Stromversorgers utbetohlt, weil de ehr Kraftwerke bald vun’t Nett nehm‘ mööt.

Dösig, ne. Keen Tant‘-Emma-Loden, de pleite geiht, weil twee Strooten wieder ’n Supermart opmokt, ward so fürstli subventschoneert. Na jo, de Düüvel schitt even jümmers op den gröttsten Huupen.

Annerlei. Stellt wi uns mol vör, dat genog Strom dor is und dat wi all uns Elektro-Autos leisten kunnen, wat erst denn de Fall weer, wenn genog gebruukte E-Autos to hebben weern. Denn wurrn vör ’n Hochhuus in dat blots 30 Lüüd ’n Auto harrn, obends ook 30 Stromkabels övern Börgerstieg bummeln, wenn se denn ’n Parkplatz vör’t Huus finnd. Anners mutt man sehn, wo man groote Kabeltrummeln herkriegt.

Un wenn dat sowiet is, denn mutt man över all de Strippen wechhüppen. Un denn sünd all de in Vördeel, de as Kind Gummitwist oder Seilspringen speelt hebbt…

In düssen Sinn

De CO2-Emmisschoon mööt dohl. Dat is intwüschen meist överall ankom‘.

De Diesel- un Benzin-Autos mööt wech. „E-Mobilität“ heet dat Zauberwoord. Also de Autos schüllt elektrisch fohrn. Dat gifft je ook al ’n ganzen Barg elektrische Autos. In ’n poor vun düsse Strom-Fohrtüüge bün ick ook al mitfohrt. Mol in ganz gaue, de so afgeiht, dat een meist de Tähn utfallt overs ook in langsomere, in ’n Kastenwogen to’n Bispeel.

Un? Sünd de würli Klimaneutral? Tscha, dat kümmt dorop an, wo de Strom mokt ward, den de Korrn bruukt. So lang noch Strom ut Kohle mokt ward, fritt ook de E-Autos ’n ganzen Barg Briketts. Mit Öl oder Gas is dat ni veel beter. Vun de seltenen Eern will ick nu gor ni anfangen.

Overs de regenerativen Energien, so as Solar-, Wind- oder Woterkraft künnt dat, wat dor an Strom bruukt ward, noch lang ni leisten. Mi hett mol ’n Strom-Experte vörreekend, dat besünners de ganz gauen E-Autos för een Lodung so veel Saft bruukt, as ’n Een-Famieljen-Huus in 24 Stünnen wechneiht.

Verstoht mi richti: Ick will dat mit de Energiewenn‘ wiss ni slecht schnacken. Overs veel vun dat Geld, dat man nu in Windkraft un so wieder investeern kunn, ward an de tradischonelln Stromversorgers utbetohlt, weil de ehr Kraftwerke bald vun’t Nett nehm‘ mööt.

Dösig, ne. Keen Tant‘-Emma-Loden, de pleite geiht, weil twee Strooten wieder ’n Supermart opmokt, ward so fürstli subventschoneert. Na jo, de Düüvel schitt even jümmers op den gröttsten Huupen.

Annerlei. Stellt wi uns mol vör, dat genog Strom dor is und dat wi all uns Elektro-Autos leisten kunnen, wat erst denn de Fall weer, wenn genog gebruukte E-Autos to hebben weern. Denn wurrn vör ’n Hochhuus in dat blots 30 Lüüd ’n Auto harrn, obends ook 30 Stromkabels övern Börgerstieg bummeln, wenn se denn ’n Parkplatz vör’t Huus finnd. Anners mutt man sehn, wo man groote Kabeltrummeln herkriegt.

Un wenn dat sowiet is, denn mutt man över all de Strippen wechhüppen. Un denn sünd all de in Vördeel, de as Kind Gummitwist oder Seilspringen speelt hebbt…

In düssen Sinn

Man seggt je, dat de Möhln vun de Bürokratie langsom mohlt. Vör bummeli teihn Johr kunn man dat op’t Finanzamt in Meldörp sogor sehn: Dor stunn op’n Fluur nömli ’n Cola-Automat. Un dor hett ’n Schild anhungen wo opstunn: „Bitte nur D-Mark-Münzen einwerfen! D-Mark erhalten Sie an der Information.“ Dor hett man sick doch wunnern musst. Mehr as dat halve Europa hett al siet veele Johrn in Euro reekend, blots op’t Finanzamt hett man noch mit Mark betohln musst.

Overs ick will nu gor ni över’t Finanzamt schimpen. Dor sünd nömli ’n Barg nette Lüüd beschäftigt, de ook blots ehr Arbeid mokt. Nu wull ick an Mondag mol weller mit düsse netten Lüüd snacken. Dorüm heff ick op’t Finanzamt in Heid‘ anroopen. Övern dag heff ick üm de twindig Mol de Nummern wählt, de ick vun de ünnerscheedlichen Afdeelung‘ harr. Ick keem overs ni eenmol dör.

Dingsdag heff ick dat kort no Klock acht weller versöcht.

Un tatsächli heff ick ’n fründlichen Mann an de Stripp kreegen. De hett mi vertellt, dat de Telefoonanlog‘ vun’t Finanzamt al siet een Week in Dutt weer. So langsom wurrn eenzelne Nummern overs weller funktschoneern.

He hett mi för dat wat ick wull denn de richtige Dörwohl geeven. Dorto hett he overs seggt: „Dat kann ween, dat dor een rangeiht un dat man se dor ook heuern kann.“ Dorblang kunn  dat overs angohn, dat de Kollegin ni mit mi snacken kunn.

Ick schull leever ’n E-Mail schrieven un de as „Wichti“ markeern.

Denn wull ick persönli vörbikom. Dorför harr ick overs ’n Termin bruukt, un ’n Termin harr ick per Telefoon afmoken musst. Hmm.

Ick heff denn liekers de Nummer wählt un kreeg ook tatsächli ’n nette Fruu an‘ Droht, de mi ook heuern kunn. Overs se kun ni veel för mi moken, denn nu weer bi ehr de EDV in Dutt. So’n beten wat hebbt wi overs doch besnacken kunnt.

Den Rest vun de Week gung mi dat allns ni mehr ut’n Kopp.

Wat meent Ju, schüllt wi tosomsmieten un wat an’t Finanzamt spennen? Denn kunn de armen Lüüd dor ennli weller arbeiden…

In düssen Sinn

Man seggt je, dat de Möhln vun de Bürokratie langsom mohlt. Vör bummeli teihn Johr kunn man dat op’t Finanzamt in Meldörp sogor sehn: Dor stunn op’n Fluur nömli ’n Cola-Automat. Un dor hett ’n Schild anhungen wo opstunn: „Bitte nur D-Mark-Münzen einwerfen! D-Mark erhalten Sie an der Information.“ Dor hett man sick doch wunnern musst. Mehr as dat halve Europa hett al siet veele Johrn in Euro reekend, blots op’t Finanzamt hett man noch mit Mark betohln musst.

Overs ick will nu gor ni över’t Finanzamt schimpen. Dor sünd nömli ’n Barg nette Lüüd beschäftigt, de ook blots ehr Arbeid mokt. Nu wull ick an Mondag mol weller mit düsse netten Lüüd snacken. Dorüm heff ick op’t Finanzamt in Heid‘ anroopen. Övern dag heff ick üm de twindig Mol de Nummern wählt, de ick vun de ünnerscheedlichen Afdeelung‘ harr. Ick keem overs ni eenmol dör.

Dingsdag heff ick dat kort no Klock acht weller versöcht.

Un tatsächli heff ick ’n fründlichen Mann an de Stripp kreegen. De hett mi vertellt, dat de Telefoonanlog‘ vun’t Finanzamt al siet een Week in Dutt weer. So langsom wurrn eenzelne Nummern overs weller funktschoneern.

He hett mi för dat wat ick wull denn de richtige Dörwohl geeven. Dorto hett he overs seggt: „Dat kann ween, dat dor een rangeiht un dat man se dor ook heuern kann.“ Dorblang kunn  dat overs angohn, dat de Kollegin ni mit mi snacken kunn.

Ick schull leever ’n E-Mail schrieven un de as „Wichti“ markeern.

Denn wull ick persönli vörbikom. Dorför harr ick overs ’n Termin bruukt, un ’n Termin harr ick per Telefoon afmoken musst. Hmm.

Ick heff denn liekers de Nummer wählt un kreeg ook tatsächli ’n nette Fruu an‘ Droht, de mi ook heuern kunn. Overs se kun ni veel för mi moken, denn nu weer bi ehr de EDV in Dutt. So’n beten wat hebbt wi overs doch besnacken kunnt.

Den Rest vun de Week gung mi dat allns ni mehr ut’n Kopp.

Wat meent Ju, schüllt wi tosomsmieten un wat an’t Finanzamt spennen? Denn kunn de armen Lüüd dor ennli weller arbeiden…

In düssen Sinn

Lüüd, de krativ arbeiden doht, bruukt je tomeist ’n bestimmted Ümfeld, üm kreativ ween to köön‘.

So’n besünnered Ümfeld bruuk ick ook, üm mien Texte to schrieven.

Irgendwann heff ick markt, dat ick ni so recht wat tostann krieg‘, wenn ick to Huus in’t Büro sitt un an de Wand kiek. Dor kümmt mi eenfach keen Ideen. Geiht ni.

Ick bruuk ’n wieden Blick, dormit mit Gedanken in Schwung kümmt. Un weil wi bi uns in Dithmarschen ’n ganzen Barg Ecken hebbt, vun de ut man wiet kieken kann – op’t Woter, över de Wischen un so – stell ick mi gern mit mien Auto in de Gegend, hang mien Klappcompjuter an’t Lenkrad un hau in de Tasten.

Mennigmol kümmt mi, wenn ick dor so rümstoh, ook Lüüd in de Mööt, de mi bilütten op Ideen bringt, wenn se mi ’n scheune Geschicht vertellt.

Dat is mi jüst erst passeert. Ick stunn bi Nindörp in de Feldmark, as ’n Mann so üm de 60 oder 70 Johr op mi tokeem.

He keek mi erstmol so’n beten vergrillt an. Veellicht hett he dacht, wat ick ’n Wilderer oder sowat weer. As ick em denn verkloogfiedelt heff, dat ick dor an schrieven weer, hett he dormit erstmol gor nix antofangen wusst. Denn mitmol hett he overs seggt: „Och, büst du ni de Döschkassen?“ Un denn: „Ja denn pass mol op, ick heff wat för di…“

Denn hett he losleggt: Dreept sick ’n Amerikaner, ’n Franzos‘ un ’n Dithmarscher.

Duuert ni lang, dor fangt de dree sick dat strieden doröver an, wokeen vun ehr den le längste Ahn’folge harr.

De Amerikaner seggt: „Wi hebbt je dör de Englänner so’n lange Geschicht as Volk, dorüm hebbt wi natüürli de längste Ahn’folge.“

De Franzos‘ seggt: „Dumm Tüch! Wi mit uns Lüüd as Karl den Grooten hebbt de längste Ahn’folge.“

Dor seggt de Dithmarscher: „Kinnt Jüm Adam un Eva?“ De annern beiden seggt natüürli „jo“.

He denn wieder: „Na kiek. Un Eva, dat weer ’n gebor’ne Thiessen!“

Tscha, dat heff ick ook noch ni wusst, liekers ick sülms je ’n waschechten Dithmarscher bün.

Kannst mol sehn, man lehrt even doch nie ut…

In düssen Sinn