An un
för sick kann man je meist ni glööven, wat in de letzten poor Weeken so afgohn
is, bi uns in’t Land. De Regeerung hett seggt, „mokt de Restaurants to“, un zack –
wurrn de Restaurants tomokt.

De
Regeerung hett seggt, „goht ni mehr in’t Theoter, ni mehr in’t Kino, ni mehr
no’n Senior’nkaffe, ni mehr in de Disko, ni mehr op Konzerte“ un so wieder, un
zack – is överall dor keeneen mehr hengohn.

Dösig,
ne. Dösig dorüm, weil wi – also tominst veele vun uns – sünst je jümmers, wenn
vun de Regeerung wat Frisched kümmt, dinkt: „Na, ju wüllt uns doch veräppeln.“

Un denn
fangt natüürli ook de Oppositschoon düchti dat quarken an, vun wegen, dat is
doch allns blots Bedruch, dat hebbt se fröher doch al versöcht dör de
Achterdöör intoföhrn, un so wieder.

Overs
dütmol – nix. All de Restaurants un Theoters un Putzbüddels un so hebbt oarti tomokt
un de Oppositschoon hett seggt: „Jo, dat is allns richti, wat de Regeerung
seggt.“ Jens Spahn hett sogor seggt, dat mennige vun sien Entscheedung‘, sick achteran
veellicht as falsch rutstelln ward. De hett de Wohrheit seggt! Un dat as
Politiker!

Wat is
denn mitmol los mit uns? Wi sünd je ni blots dat Volk vun de Dichters un
Dinkers. Wi sünd je ook dat gnegeligste Volk, dat op’t heuchste Niveau jault.
Normolerwies. In de vörigen Weeken hebbt wi je gor keen Klischee mehr utfüllt,
dat man uns sünst noseggt.

Overs
töövt man af. So langsom kümmt wi weller in Fohrt. So langsom smitt sick ook
Regeerung un Oppositschoon weller allerhand Gemeinheiten vör un Markus Söder
fangt weller an op jeden to schimpen, annerlei wat dat Fründ oder Fiend is.

Dorüm
fangt dat Volk sick ook langsom weller an beter to föhln.

Dat is
bi uns vun de Kinnertied nobleeven: Wenn wi weent hebbt, keem een, tomeist uns
Mudder, un de hett uns op’n Arm nohm bet wi weller ruhiger wurrn un tofreeden
weern. Un dat is jümmers noch so: Mehr as twee Monot‘ holt wi dat eenfach ni
ut, wenn wi ni op’n Arm nohm ward – un wenn dat blots vun de Regeerung is…

In
düssen Sinn