Wwit mibw-wwkm…
Nä, so geiht dat ni. Wenn ick mien „Alldagsmaske“ opheff, denn besleiht mi
jümmers de Brill‘, un richti to verstohn bün ick ook ni. Also wech dormit – in
Oogenblick bün ick je allent.

Siet
Middeweeken mööt wi nu also ook bi uns ganz in Noorn Muulkörf dreegen. In Bus,
in de Iesenbohn, bi’t Inkööpen un so wieder.

Mennige
Weetenschoplers seggt je, wat dat gor nix bringt – wat dat sogor gefährli weer,
weil dat den falschen Indruck ertüügen kunn, dat wi dordör seeker weern.

Annerlei.
Hest‘ den Plünn ni vör de Nees, denn gifft dat ’n Stroof. Dat mutt ick ook ni
hebben.

De
Karnevalsfrünnen ward de Maskenplicht jedenfalls freu’n. Un noch mehr ward de
Bankräubers düsse Entscheedung begrööten oder extreeme Demonstranten – wenn de
denn weller demonstreern dörft.

Nu is
dat je so, dat man de Masken oder den Schutz över Mund un Nees je in bestimmte
Situatschoon dreegen „mutt“, op de anner Sied dörft man ehr dreegen, wenn man „will“.
Dor kann man je in’t Nodinken komen: Keen sick in sien eegen’t Auto ni seeker
föhlt, dörft also ook mit sien Alldagsmaske op de Nees fohrn. Un wenn dat all
mokt, denn künnt all de Lüüd mit de Radarfall’n an de Stroot ehr Geschäft je
erstmol vergeeten. So is dat nu mol in düsse swore Tied. Wenn Krögers un
Putzbüddels nix verdeent, hebbt even ook de Blitzer-Minschen dormit to leeven,
dat se sick bilütten no’n anner Arbeid ümkieken mööt.

Ick meen
– ick kunn je so un so nix dorför, wenn ick to gau fohrn deh. Mien Brill
besleiht doch jümmers wegen de Maske un denn kann ick dat Tacho gor ni mehr
sehn.

Figeliensch
is dat mit de Masken in’t Gesicht ook, ruttofinnen, keen to de eegen‘ Famielje
heuert. Op’t Letzt‘ seggt man to sien Fruu, wenn de een in Arm nehm‘ will:
„Kinnt wi uns?“

Dor kann
ick blots all roden, in de näste Tied ’n besten nosichti to ween. Ni, dat de Scheedungsanwälte
noher noch Hochkonjuktur kriegt wegen de dorsten Plünn in’t Gesicht. Tscha. Mol
sehn, wat dor noch so allns kümmt. Ick sett jedenfalls erstmol weller mien
Alldagsmaske op un segg…

Im bwüffm
Wimm!