Jedet
Johr in Mai…

Bald is
je Mai, ne. De Maifüüers künnt wi düssed Johr je so tehmli vergeeten. Overs dat
gifft noch wat, dat jümmers in Mai kümmt. In de Norichten ward doröver
bericht‘: Zecken. So bummeli twee Weeken lang Zecken hier, Zecken dor. Jümmers
in Mai. Jedet Johr.

Nu sünd
wi je overs in ’n recht spezielle Tied. Dat is ’n Tied in de all ’n beten mehr
an’nanner dinkt un mehr op’nanner oppasst as sünst, so schull dat tominst ween.
Overs dat kann man je veellicht ook op Tiern betrecken. Dorüm heff ick mol
versöcht, mi in so’n Zecke rintodinken. Dat gifft Zecken, de kümmt fief Johr
ohn‘ wat to eeten ut. Fief Johr! Ick warr no fief Stünnen al zappeli. Af un to
sogor al no fief Minuten.

Overs
irgendwann mutt also ook so’n Zecke wat eeten. An leevsten mach se dat, wat wi
as Swatsuuer kinnt. Un ehr is annerlei, wonehm se ehr Eeten herkriegt. Vun ’n
Koh, vun ’n Hund, vun ’n Katt oder ook vun ’n Minsch. Dor mokt se keen
Ünnerscheed. „Dat Oog itt mit“, dat gült för ehr ni. Se bruukt keen Dischdeek
un ’n Kändelleit-Dinner un sowat. Blots satt will se warrn.

Nu hebbt
Zecken overs ’n recht dösige Oart to
eeten. Se steekt nömli glieks den ganzen Kopp in dat rin, wat se eeten wüllt.

Un dor is ook de Hooken an de Sook.

De, in de Zecken ehrn
Kopp rinsteekt, möögt jüst dat in de Regel nömli överhaupt ni hebben –
besünners Minschen verstoht dor keen Spoß. Overs nu stellt sick mol vör, dat
Jüm sülms Zecken weern. Ju weern jüst bi’t Eeten
un mitmol kümmt dor so’n Minsch, gniedelt an Ju’n Hals rüm un ritt Jüm, wenn
dat ganz slimm kümmt, den Mors direkt achter’n Kopp af. Tscha. Denn – wurr ick
seggen – weer de Dag versaut.

Dorüm:
Wenn ick in Mai mol weller ’n Zecke an mi oder an een vun uns Katten wies warr,
denn riet ick ehr ni eenfach rut. Ick warr erstmol ’n beten över dat lütte Tier
nodinken. Overs denn warr ick de Zecke wohrschienli doch den Dag versau’n. Ick
deel mien Eeeten twor gern, overs ni, wenn dat al in mi bin is. Wat to veel is, is
to veel. Dat mutt man ook as Zecke verstohn…

In
düssen Sinn