Un weller is Heiligobend. Dat hebbt wi toletzt vör een Johr hatt. Dor weer dat ganz ähnli as nu.

Overs ick will gor ni schimpen. Dat doht ook ohn‘ mi all genog Lüüd.

De een schimpt op all de impt sünd, de anner op de, de even ni impt sünd. De Näste schimpt över de niede Regeerung – veellicht je op de ole glieks mit.

Weller ’n annern schimpt op sien Novers, veellicht overs ook doröver dat he keen Novers hett.

Nu heff ick hier blots in de männliche Form schreeven. Dorbi gifft dat ook genog Fruunslüüd, de gern un veel schimpt. Ick wull hier blots ni „gendern“, dor schimpt je ook so veele över. Anner Lüüd schimpt, wenn even ni gendert ward. Overs de een as de annern – all tosom sünd se „Gegner:innen“ vun irgendwat.

Man kann je över so veel schimpen: Över dat Wöller, över de annern Autofohrers op de Stroot, över dat Fleesch, dat al weller düürer worrn is, över de, de riek sünd un över de, de arm sünd, över de Norichen de bröcht ward un över de Norichen de ni bröcht ward, över de Melk de suuer worrn is un över dat Schiethuuspoppier, dat jümmers blang de Perforatschoon afritt.

Jo. Wenn man dat dorop anleggt, denn kann man den ganzen Dag schimpen. Dat is veellicht je ook ’n Oart vun Kreativität.

Sogor hüüt, an Heiligobend, gifft dat wiss Lüüd, de blang‘ Wiehnachsboom sitt un an schimpen sünd.

Kinner mokt dat anners: De freut sick eenfach blots op de Geschinke de se hüüt obend kriegt – vun‘ Wiehnachsmann, denn dat je würkli gifft. Vun de lütten vergnöögten Minschen kann man sick ’n Barg afkieken. Overs sogor över de vergrnögten Kinner schimpt Mennige: „De kriegt doch veels to veel. Wi hebbt dormols ook nix hatt.“

Jo, dat mach ween. Overs wo lang wüllt all de Schimpers noch schimpen eher se markt, dat wi dat doch richti, richti good hebbt?

Dor kunn man doch mol över nodinken. Tominst an düssen besünnern Dag. Eenfach mol so.

Un dormit wünsch ick Jüm all ’n scheuned un besinnliched Wiehnachsfest…

In düssen Sinn