Vör ’n poor Weeken hebbt wi bi uns to Huus ’n niedet Sofa kreegen.
Un dat fung so an: In uns‘ Stuuv stunn ’n schmucked raudet Sofa. Över Eck, so dat dor fief Lüüd op sitten oder twee op liggen kunn‘. Mit so’n scheun‘ plüschigen Stoff betrocken, meist so as dat raude Sofa bi de Sennung „DAS!“ in’t drütte Programm. Dat Sofa stunn dor al siet veele Johrn, un ick kunn mi jeden Dag doran freun‘ weil dat jümmers noch so schmuck utsehn hett.
Mien Fruu fung overs irgendwann in’t vörige Johr dormit an, dat wi so langsom mol ’n frisched Sofa bruuken wurrn. Ick kunn ni so recht verstohn worüm. Dat weer ni afwetzt, ni placki un ook sünst weer dor nix mit los.
Liekers keem dat Thema jümmers weller mol op. Wi sünd denn sogor no Hamborg fohrt, üm uns annere Sofas to bekieken. Dor keem overs nix bi rut, weil keen Sofa so schmuck utsehn hett as dat, dat bi uns to Huus stunn oder weil de Afmeetung‘ vun de annern Sofas ni passt hebbt.
Liekers hett de dorste Sofa-Thematik ünnerschwellig jümmers weller mol ’n Rull speelt. Mien Fruu weer för ’n niedet Sofa un uns Deern ook. Uns Jung un ick wulln dat Ole beholn.
Irgendwann heff ick denn no all dat Diskuteern seggt, dat mi dat annerlei is, wat för’n Sofa in uns‘ Stuuv steiht.
Dormit seh dat Stimmungsbild so ut: Twee Jo-Stimm‘, een Nä-Stimm‘ un ick heff mi entholn.
Op’t Letzt hett mien Fruu denn’n frisched Sofa in’t Internet bestellt. Dat scheune raude Sofa hebbt wi verschinkt. De Lüüd hebbt Slang stohn üm dat to kriegen.
Un denn keem de Dag: Dat niede Sofa keem an un wurr vun de Leeveranten in uns Stuuv sleept. As ick denn obends no Huus keem, stunn dat dor. Un op dat Sofa, dat so gor ni in uns Stuuv passen wull, weer mien Fruu. Half an sitten, half an liggen. Anners geit dat op dat dorste unförmige Möbel nömli gor ni. Un se hett so fürchterli unglückli utsehn.
„Jo“, hett se seggt, „du hest Recht hatt. Lach mi man ruhi ut.“ Ick heff ehr overs ni utlacht.
Liekers heff ick eenmol mehr begreepen, dat de Demokratie, so good se ook is, een bilütten doch düchti in Mors bieten kann…
In düssen Sinn