As ick vör bummeli 40 Johr no Grundschool gung, wurr mi un mien Mitschöölers in Sachkunn-Ünnerricht jümmers weller mol vertellt, wo lang dat duuert, bet Plastikbüddels oder Beekers ut Kunststoff sick oplöst hebbt, de eenfach so in de Natuur smeeten ward.

Dat duuert so lang, dat ick mi düsse Tied gor ni so richti vörstelln kunn.

Intwüschen sünd wi, de Schöölers vun dormols, de Grooten. Un nu vertellt wi de Kinner, wo lang dat duuert, bet Plastikbüddels un Beekers ut Kunststoff verrött‘ sünd.

Würkli ganz löst se sick overs gor ni op, denn nu weet man, dat ut groote Plastikdeele lütte Plastikdeele ward. Mikroplastik. Un dat, so seggt man, is gefährli, besünners för de Tiern de in’t Meer leevt. Fische, Muscheln, Kreut, Seesterns, Wale un so wieder.

So harr de Andeel vun allns wat ut Plastik mokt ward, siet dormols je an un för sick weniger warrn musst.

Is dat overs ni. In Gegendeel. Mehr is dat worrn. Dösig, ne.

Dorför mutt dat doch ’n Grund geeven, weil je nix, wat de Minsch deiht, ohn‘ Grund passeert.

Dor heff ick mol över nodacht. Un ick glööv, ick heff de Lösung funnen: Minschen produzeert je ook noch annern Schiet: Swormetalle to’n Bispeel. Blie, Quecksülber un all sowat. Un Swormetall kümmt ook in all de Tiern in de See rin. Nu seggt de Noom je al, dat Swormetall „swor“ is. Un wenn de Wale un so nu to veel vun dat swore Metall in sick hebbt, denn künnt se gor ni mehr schwümm. De wurrn eenfach blots so as Backsteens an Grund rümliggen. Wenn se nu overs gliektiedi genog Mikroplastik fuddert, dat je licht is un boben schwümmt, denn gliekt sick dat ut. Denn schwümmt se jüst so good, as ohn‘ all dat Swormetall un dat Mikroplastik.

Dat hebbt wi Minschen doch mol weller kloog utklabüstert.

De Tiern bruukt dat Plastik, anners weern se opsmeeten. Un wenn dat Klima erstmol warm genog is, denn kümmt de Fisch direkt fix un ferti kookt ut‘ Woter. Dat spoort ’n Barg Strom. So geiht Nohaltigkeit!

Dücht mi jedenfalls. Liekers: irgendwat seggt mi, dat dor noch ’n lütten Fehler in mien Theorie is…

 In düssen Sinn