Düütsche Sprook, swore Sprook, heet dat je. Dat güllt anschiend overs ook för Plattdüütsch.

Na jo, ick heff licht snacken, denn so lang as ick snacken kann, snack ick Platt. Hochdüütsch heff ick twor ook vun Anfang an kinnt. Liekers kunn ick dat as lütten Stackel gor ni begriepen, dat anner Lüüd ut uns‘ Gegend mi ni verstohn kunnen, wenn ick Platt mit ehr snackt heff.

Nu gifft je overs jümmers weller mol wülk, de blots Hochdüütsch künnt, overs Platt lehrn wüllt, weil se dat scheun finn`d. Ick finn dat ook scheun, wenn se dat scheun finn`d.

Liekers mutt ick mennigmol `n beten gluttern, wenn ick de Sprooklehrlinge snacken heuer.

Wenn Hochdüütsche nömli dorbi sünd Platt to lehrn, denn heuert sick dat je mitünner `n beten drullig an.

Wenn so een to`n Bispeel seggt: „Mok mol dat Finster to, dat treckt“, denn seggt man as Plattüütschen: „Nä, dat treckt ni, dat tocht! Trecken is wat anners.“ Un wenn man to veel Toch kriegt, denn verköhlt man sick. Dat weet man. Mennig een Spitzfinnigen kümmt denn dorop, dat he vun Hamborg no Meldörp mit`n „Toch“ fohrt is. Is he je overs ni. Mit de „Iesenbohn“ is he fohrt.

Bilütten kümmt vun de Plattschöölers natüürli sowat as: „Och, nu hol mol op, mi jümmers to verbeetern. Dat mok ick ni hebben.“ „Is je good“, seggt man denn, „ick will di ook ni jümmers verbetern, overs man seggt nu mol‚ dat ‚mach‘ ick ni hebben‘“.

„Na good“, seggt de Dorste denn, „ick will dat je ook lehrn, denn mach dor man mit wieder.“

In Ordnung, overs ick „mach“ dormit ni wieder. Wenn överhaupt, denn „mok“ ick dormit wieder.

Anschien`d is dat würkli ni so eenfach. Alleent mit „mach“ un „mok“ un „tocht“ un „treckt“ kann man al düchti dör`neen komen.

Overs wenn Ju sülms to de heuert, de jüst Platt lehrt: Mokt dor bidde mit wieder, denn künnt wi op Plattdüütsch doröver snacken, wat dat mit de dorsten Wöörd op sick hett. An un för ick is dat nömli ganz eenfach: Wenn man dat ni hebben „mach“, wat dat „tocht“, mutt man sick mehr an-„trecken“. Denn „mokt“ een dat gor nix mehr ut…

In düssen sinn