Sünd Ju
al mol in so’n „Schnell-Restaurant“ ween? Dor gifft dat in de Hauptsook je twee
Keeden vun. Bi de eene steiht so’n groote geele Möwe vör de Döör, un denn gifft
dat noch de annere Keed, de heuert anschien’d een Fruu oder Herrn König to,
blots op Ingelsch.

Jedenfalls
gifft dat dor „Fast Food“. Dat is ook Ingelsch un heet översett, glööv ick, „fast
Eeten“, also ni so ganz richtiged Eeten, overs even fast.

Ick weer
nu annerletzt in een vun de Lodens mit de geele Möwe. Un dor keem ick in’t
Nodinken. Tied to’n Nodinken hett man dor nömli riekli, denn schnell oder gau,
as man meen‘ kunn, geiht dor gor nix.

Wenn man
dor rinkümmt, kann man sick utsööken, wat man an Tresen oder an so’n elektroonisched
Törminell bestelln will. Ick heff an’t Törminell bestellt. Un so as all de
annern kreeg ick denn erstmol ’n Zeddel in de Hand, wo ’n Nummer opstunn, jüst
as op’t Verkehrsamt, wenn man ’n Auto anmellen will.

Man mutt
denn ook tööven, bet düsse Nummer op so’n Fernsehn anwiest ward. Mien Zeddel
harr de Nummer 256, un dormit heff ick mi denn to de annern twölf Lüüd stellt,
de ook so’n Zeddel harrn – as op’t Verkehrsamt. Teihn Minuten loter stunnen jümmers
noch meist all vun uns dor. Wi hebbt uns langsom al frogt, wat dat överhaupt
noch wat to Eeten geev. „Dat schall ’n Schnell-Restaurant ween“, hett een
frogt. „Nä“, hett sien Nover seggt, „dat heet nu „System-Gastronomie“. Ach wat,
heff ick dacht. Ünner Gastronomie verstoh ick wat anners, un ’n Süsteem kunn ick mi dor ook ni rutkieken.

Ick weer al meist
toslopen, as mi een antickt hett: „Dor, dien Nummer, Du büst an de Reeg.” Tatsächli.
Över mien Hunger weer ick al meist wech, overs ick heff mi mit den Pappkrom denn
doch an’ Disch sett un dorop rümkaut. Een Disch wieder seet ’n Fruu mit ehr lütte Dochter. De Deern weer ünnern
Disch an rüstern, as ehr Mudder säh: „Du bruukst dien Schoh ni uttrecken, wi
sünd hier ni bi Oma.“

Nä, dat weer ni as bi Oma. Bi Omas steiht dat scheune Oma-Eeten nömli recht wat gauer
op’n Disch as in düssed dösige Süsteem…

In
düssen Sinn