„Och
Minsch, good, dat ick di dreepen doh, ick versöch al siet dree Doog di
antoroopen!“

„Jo, dat
hebbt al mehr Lüüd versöcht, overs min Telefoonleitung is in Dutt un de Monteur
kümmt ni in de Puschen…“

Na,
hebbt Ju so’n Klöönsnack ook al mol holn? Kinnt Ju dat Malleur, dat kümmt, wenn
man ’n Malleur mit sien Telefoon hett?

Wenn dat
mol passeert, denn mutt man je bi de „Hotlein“ vun sien Telefoonanbeeder anroopen.
Bi de Mehrsten is dat je desülbige Sellschop. Ick glööv de fangt mit „T“ an
oder so. So as aftööven un Tee drinken.

Allent
dat is je al ’n Treppenwitz: Wenn dat Telefoon in Dutt is, schall man de dorste
Hotlein anroopen – frogt sick blots womit, ne.

Un wenn
man denn vun ’n annern Apparot ut anröppt, denn kann man sick erstmol ’n
Viddelstünn Musik anheuern, eher man mit een an’t Snacken kümmt.

De Fruu
oder de Mann an’t anner Enn frogt denn bilütten sogor: „Rufen sie jetzt von dem
Anschluss aus an, um den es geht?“

Hä? Wo
schall dat denn gohn? Ick segg in so’n Situatschoon den sowat as: „Nä, ick
snack in’n Blickdoos‘ rin mit ’n Kordel doran.“

Na jo,
jedenfalls ward een toletzt sowat seggt as: „Übermorgen kommt ein Monteur zu
ihnen, sein sie bitte zwischen neun und 16 Uhr zu Hause.“ Äh… un keen geiht
denn för mi to Arbeid? Meent de, ick heff nix anners to dohn?

Overs
wat schall man moken. Denn sitt man dor un tellt de Sekunnen. Even för’t
Obendbrot röppt man den weller de dammelige Hotlein an, heuert Musik un lött
sick vertelln, dat de Monteur dat hüüt ni mehr schafft. He wurr den no’t
Weekeneen vörbikomen.

Man kunn
overs in Tokunft fief Euro mehr in Monot betohln, denn wurr man gauer ’n
Monteur in’t Huus hebben. As ick dat to’n ersten Mol heuert heff kunn ick dat
erst gor ni glööven. Dat heet je, dat de Dorsten Ekels een mit Afsicht tööven
lött.

Ick
glööv, ick warr würklich nochmol över de Lösung mit de Blickdoos‘ un de Kordel
nodinken…

In
düssen Sinn